Troostvogeltjes worden ze genoemd, deze vogeltjes met hun exotische uiterlijk, en in het Midden-Afrikaanse Tanzania zijn ze onderdeel van een oud gebruik. Wanneer iemand in de put zit en een hart onder de riem kan gebruiken, geven familieleden en vrienden zo'n kleurrijk beestje cadeau. Een simpel gebaar om mensen even op te vrolijken.

De houten vogeltjes worden stuk voor stuk door leden van het Masai-volk met de hand beschilderd en zijn dus ieder uniek.

Drs. P. schreef het volgende gedicht over de troostvogel

Wanneer je soms iets naars beleeft
Je niet mag uitgaan door de regen
Of slaande ruzie hebt gekregen
Met iemand waar je veel om geeft

Als speelgoed door een mankement
Niet meer zo leuk is als tevoren
Je kwartje ergens is verloren
Kortom, als je verdrietig bent

Dan komt de vogel met een lied
Je hoort het, maar je ziet hem niet
En als hij voor je heeft gezongen
Dan vliegt hij weg met jouw verdriet

Zolang er kinderen bestaan
Is hij ze altijd komen troosten
In Doesburg of in 't Verre Oosten
Of waar hij ook naar toe moest gaan

De vogel is in al die tijd
Nog nooit beschreven of geschilderd
Is hij beeldschoon of erg verwilderd?
Daarover heerst onzekerheid

In elk geval, hij meent het goed
Hoewel door alles wat hij doet
Je kans hebt dat je noodgedwongen
Een tijdje op hem wachten moet

Dan komt de vogel met een lied
Je hoort hem, maar je ziet hem niet
En als hij voor je heeft gezongen
Dan vliegt hij weg met jouw verdriet