Troostvogeltjes worden ze genoemd, deze vogeltjes met hun exotische uiterlijk, en in het Midden-Afrikaanse Tanzania zijn ze onderdeel van een oud gebruik. Wanneer iemand in de put zit en een hart onder de riem kan gebruiken, geven familieleden en vrienden zo'n kleurrijk beestje cadeau. Een simpel gebaar om mensen even op te vrolijken.
De houten vogeltjes worden stuk voor stuk door leden van het Masai-volk met de hand beschilderd en zijn dus ieder uniek.
Drs. P. schreef het volgende gedicht over de troostvogel
Wanneer je soms iets naars beleeft Je niet mag uitgaan door de regen Of slaande ruzie hebt gekregen Met iemand waar je veel om geeft
Als speelgoed door een mankement Niet meer zo leuk is als tevoren Je kwartje ergens is verloren Kortom, als je verdrietig bent
Dan komt de vogel met een lied Je hoort het, maar je ziet hem niet En als hij voor je heeft gezongen Dan vliegt hij weg met jouw verdriet
Zolang er kinderen bestaan Is hij ze altijd komen troosten In Doesburg of in 't Verre Oosten Of waar hij ook naar toe moest gaan
De vogel is in al die tijd Nog nooit beschreven of geschilderd Is hij beeldschoon of erg verwilderd? Daarover heerst onzekerheid
In elk geval, hij meent het goed Hoewel door alles wat hij doet Je kans hebt dat je noodgedwongen Een tijdje op hem wachten moet
Dan komt de vogel met een lied Je hoort hem, maar je ziet hem niet En als hij voor je heeft gezongen Dan vliegt hij weg met jouw verdriet